Narzędzia potrzebne do rozwiązywania problemów
1. Do testowania elementów związanych z układami wtrysku paliwa i kontroli emisji wymagany jest multimetr cyfrowy (Ryż. 2.1). Tester cyfrowy powinien być preferowany w stosunku do swojego analogowego poprzednika z następujących powodów: Tester analogowy nie jest w stanie wykryć i pokazać zmian napięcia, rezystancji lub prądu w setnych lub tysięcznych częściach, tak jak może to zrobić przyrząd cyfrowy. Kolejną zaletą instrumentów cyfrowych jest ich duża impedancja wejściowa (impedancja), który może wynosić kilka milionów omów. Ponieważ woltomierz jest podłączony równolegle do badanego obwodu, ważne jest, aby prąd nie rozgałęział się do obwodu urządzenia i nie zniekształcał wyników pomiaru. Podczas testowania celów mocy o niskiej rezystancji i wystarczająco wysokim poziomie napięcia, na przykład 9-12 V, rezystancja urządzenia nie odgrywa znaczącej roli. Ale przy pracy z obwodami o dużej rezystancji i niskimi napięciami, charakterystycznymi dla obwodów pomiarowych, bardzo przydatna może być duża rezystancja urządzenia. Na przykład podczas pomiaru sygnału czujnika tlenu nawet napięcie 1 V może mieć znaczenie w rozwiązywaniu problemów.
2. Skanery ręczne (Ryż. 2.2) są najskuteczniejszym narzędziem do analizy układów sterowania silnikami nowoczesnych modeli. Wymiary skanera muszą pasować do Twojego samochodu - modelu i roku produkcji. Czasami konstrukcja skanera przewiduje instalację sąsiednich wkładów zaprojektowanych dla niektórych producentów (Ford. GM Chryslera itp.). Niektórzy producenci specjalizują się w rynkach - Azji, Europie, Ameryce Północnej itp.
3. Modele od 1996 roku są wyposażone w bardziej zaawansowany pokładowy system diagnostyczny OBD-II. Aby odczytać kody usterek w tym systemie, potrzebujesz skanera (czytnik kodów), specjalnie zaprojektowany dla tego systemu. Jeśli nie ma skanera i nie ma możliwości jego zdobycia, to system można zdiagnozować tylko w serwisie posiadającym taki sprzęt.
System OBD I (dni modeli wczesnych wydań do 1995 roku)
Informacje ogólne
Notatka. Główne usterki są wymienione w części Rozwiązywanie problemów na początku książki.
4. Komputer pokładowy (BEU) posiada wbudowany system autodiagnostyki lub OBD (On-Board Diagnostics) - Diagnostyka Pokładowa. który wykrywa nieprawidłowe działanie czujników systemu i informuje o tym kierowcę lampką kontrolną CHECK ENGINE (sprawdź silnik). Gdy wystąpi usterka, system diagnostyczny generuje kod usterki i umieszcza go w pamięci komputera. Kod usterki jest przechowywany do momentu usunięcia go siłą z pamięci lub usunięcia usterki.
5. Po włączeniu zapłonu powinna zapalić się kontrolka CHECK ENGINE. Oznacza to, że system sprawdza, czy alarm działa. Po uruchomieniu silnika lampka powinna zgasnąć. Jeśli lampka nie gaśnie, oznacza to, że system diagnostyczny wykrył usterkę.
Odczytywanie kodów usterek
6. Aby uzyskać dostęp do systemu diagnostycznego, najpierw znajdź złącze diagnostyczne, które powinno znajdować się po lewej stronie (od strony kierowcy) stronie komory silnika obok akumulatora. W zależności od modelu, silnika, skrzyni biegów itp. w samochodzie można zainstalować jeden z dwóch rodzajów złącza diagnostycznego (Ryż. 2.6, a, b). Połącz piny STI i GND złącza za pomocą krótkiej zworki. W razie potrzeby do styku STO można podłączyć woltomierz analogowy lub lampkę kontrolną (podłącz drugi przewód woltomierza lub żarówki do masy). Kody usterek można odczytać za pomocą wahań igły woltomierza lub migania żarówki. Lampka CHECK ENGINE będzie migać w ten sam sposób.
7. Upewnij się. czy napięcie akumulatora jest wyższe niż 11 woltów, czy skrzynia biegów jest w położeniu neutralnym, odbiorniki elektryczne są wyłączone, przepustnica jest zamknięta, a silnik ma temperaturę roboczą. Następnie włącz zapłon, ale nie uruchamiaj silnika.
8. Kod usterki jest określany na podstawie liczby mignięć żarówki CHECK ENGINE (lub lampka kontrolna, jeśli jest podłączona). Jeśli w pamięci nie ma żadnych kodów usterek, lampka zaświeci się na chwilę, a następnie zgaśnie. Jeśli w pamięci znajdują się kody usterek, wówczas lampka pokaże pierwszą cyfrę kodu długimi błyskami, a drugą cyfrę kodu krótkimi. Na przykład kod 34 (awaria zaworu sterującego biegu jałowego) odtwarzane przez serię trzech długich błysków i czterech krótkich.
Notatka. Jeśli ruch składa się z jednej cyfry, wówczas światło będzie migać tylko krótkimi błyskami.
9. Poniżej znajduje się tabela zawierająca stawki i odpowiadające im błędy.
Kody systemu OBD-I (kody dwucyfrowe)
Kody systemu OBD-I (kody trzycyfrowe)
Usuwanie kodów
10. Po zakończeniu sprawdzania kodu zdejmij zworkę ze złącza diagnostycznego i zamknij złącze osłoną. Sprawdź system lub obwód, w którym występuje problem, i napraw go.
11. Po rozwiązaniu problemu można podać kod usterki. W tym celu odłącz przewód ujemny od akumulatora, naciśnij pedał hamulca i przytrzymaj go przez co najmniej 5 sekund.
12. Po wyczyszczeniu kodów wykonaj jazdę próbną i sprawdź, czy problem pojawi się ponownie.
System OBDII (modele wypuszczane od 1996 roku)
Informacje ogólne
Uwaga 1. Główne usterki wymieniono w pkt rozwiązywanie problemów na początku książki.
Uwaga 2: To nie jest pełna lista kodów usterek generowanych przez system OBD-fl. Aby odczytać kody w tym systemie, potrzebujesz specjalnego sprzętu. W tekście wymieniono tylko kody, które są wspólne dla wszystkich pojazdów produkowanych od 1996 roku i wyposażonych w system diagnostyczny OBD-II. Ta lista nie obejmuje coli wchodzących w skład systemu diagnostycznego przez poszczególnych producentów. Dodatkowe kody usterek wprowadzone przez producenta można uzyskać u sprzedawcy.
13. Od 1994 roku firma Ford Motor Company zaczęła wyposażać swoje pojazdy w zmodyfikowany system diagnostyczny OBD-II. System ten monitoruje układ kontroli emisji spalin, wykrywa awarie układu oraz przechowuje informacje o awariach w pamięci komputera. System diagnostyczny sprawdza również czujniki układu sterowania pracą silnika i siłowników, określa i oblicza cykle pracy pojazdu, aktualizuje informacje i kasuje kody. Dostęp do systemu diagnostycznego OBD-II jest możliwy tylko za pomocą skanera podłączonego do 16-pinowego złącza diagnostycznego systemu. Złącze to znajduje się pod deską rozdzielczą po stronie kierowcy (Ryż. 2.13).
Notatka. Chociaż Ford wprowadził system OBD-II już w 1994 roku, modele opisane w tej książce wprowadziły system dopiero w 1996 roku.
14. BEU jest mózgiem systemu. znajduje się pod przednią pianką od strony pasażera. Jednostka otrzymuje informacje z wielu czujników, a także z innych urządzeń elektrycznych (przełączniki. przekaźniki, siłowniki). Na podstawie otrzymanych informacji BEU generuje sygnały wyjściowe do sterowania elementami wykonawczymi - przekaźnikami, elektromagnesami itp. BEU jest zaprogramowany w celu optymalizacji właściwości trakcyjnych i dynamicznych samochodu, jego wydajności oraz minimalizacji szkodliwych emisji.
15. W związku z tym. że system DBD4I posiada przedłużoną gwarancję, nie zaleca się samodzielnej wymiany BEU lub czujników systemu w okresie gwarancyjnym, jeśli nie chcesz jej stracić.
Odczyt kodów usterek w systemie OBD-II
16. System OBD-II zapali lampkę ostrzegawczą na tablicy przyrządów po wykryciu tej samej usterki w kolejnych dwóch kolejnych cyklach pracy. Lampka będzie świecić, dopóki system nie wykryje tej usterki w trzech kolejnych cyklach. Ponieważ do zresetowania sygnału usterki potrzebny jest specjalny sprzęt, zaleca się okresowe sprawdzanie systemu przez wyspecjalizowaną stację serwisową.
17. Aby wyodrębnić kody diagnostyczne, wymagany jest specjalny skaner, który łączy się ze złączem diagnostycznym systemu.
Usuwanie kodów
18. Aby skasować kody z pamięci BEU należy podłączyć skaner do złącza diagnostycznego i wybrać w menu urządzenia tryb KASOWANIE KODÓW (usuwanie kodów). Następnie postępuj zgodnie z instrukcjami producenta skanera.
Uwaga: Aby usunąć kody, NIE ODŁĄCZAJ baterii. Wyłączając zasilanie BEU wykasujesz aktualne informacje o stanie silnika i jednostka sterująca ponownie będzie musiała te informacje wydobyć. W tym czasie silnik będzie pracował z przerwami.
Kody systemu OBD-II
Czujniki systemowe (OBD-I i OBD-II)
19. Sonda lambda generuje sygnał w postaci napięcia, które zależy od różnicy zawartości tlenu w spalinach i otaczającym powietrzu.
20. Czujnik położenia wału korbowego 1 - w niektórych modelach znajduje się w rozdzielaczu zapłonu. Powiadamia BEU o położeniu i prędkości wału korbowego. ECU wykorzystuje te informacje do obliczania cyklu paliwowego i czasu zapłonu.
21. Czujnik położenia wału korbowego 2 jest montowany w późnych modelach. Pełnią te same funkcje co czujnik 1, ale nie znajdują się w rozdzielaczu, ale obok koła pasowego wału korbowego.
22. Czujnik położenia wałka rozrządu daje sygnał, za pomocą którego ECU określa położenie tłoka nr 1 w celu sterowania sekwencją wtrysku paliwa.
23. Czujnik temperatury płynu chłodzącego - podaje sygnał w postaci napięcia, według którego ECU koreluje skład mieszanki, kąt wyprzedzenia zapłonu oraz steruje pracą układu recyrkulacji gazu.
24. Czujnik temperatury powietrza wlotowego - przekazuje BEU informację o temperaturze powietrza na wlocie do oczyszczacza powietrza. BEU wykorzystuje informacje z czujnika do regulacji dopływu paliwa, kąta wyprzedzenia zapłonu i sterowania układem recyrkulacji oparów.
25. Czujnik położenia przepustnicy - przekazuje BEU informacje o położeniu i ruchu przepustnicy. Na podstawie sygnału z czujnika BEU określa, czy przepustnica znajduje się w pozycji zamkniętej, całkowicie otwartej czy pośredniej.
26. Czujnik masowego przepływu powietrza - mierzy masę powietrza wpływającego do cylindrów silnika. Informacje te są wykorzystywane przez BEU do obliczania zapasu paliwa.
27. Czujnik spalania stukowego - wykrywa obecność detonacji i powiadamia o tym BEU. Jednostka sterująca, po otrzymaniu sygnału stukowego, zaczyna zmniejszać czas zapłonu, aż stukanie zniknie.
28. Czujnik prędkości pojazdu przesyła informacje o prędkości pojazdu do BEU.
29. Czujnik położenia zaworu recyrkulacji gazu - informuje ECU o położeniu zaworu recyrkulacji.
30. Czujnik ciśnienia w zbiorniku paliwa - jest częścią systemu kontroli oparów paliwa i przekazuje informację o prężności oparów paliwa w zbiorniku do BEU. BEU wykorzystuje złe informacje do sterowania siłownikami systemu oczyszczania filtra węglowego.
31. Czujnik ciśnienia wspomagania kierownicy - czujnik kontaktowy (przełącznik) ma na celu zwiększenie ciśnienia w układzie sterowania skrzynią biegów podczas manewrowania samochodem w ciasnych warunkach przy niskiej prędkości.
32. Czujniki skrzyni biegów - oprócz prędkości pojazdu BEU odbiera sygnały o prędkości obrotowej wału głównego i pośredniego skrzyni biegów lub części do nich podłączonych.
33. Czujnik włączenia sprężarki - po włączeniu sprężarki styki czujnika zamykają się i wysyłają sygnał do ECU. Jednostka sterująca interpretuje sygnał jako wzrost obciążenia silnika i odpowiednio zwiększa prędkość obrotową biegu jałowego, aby silnik nie zgasł.
34. Czujnik pedału hamulca - połączony z włącznikiem świateł hamowania. Po naciśnięciu hamulca BEU otrzymuje sygnał, zgodnie z którym BEU wyłącza tryb "Tempomat" (jeśli jest włączony), skraca kąt wyprzedzenia zapłonu i zmienia cykliczne podawanie paliwa na czas hamowania samochodu.
Urządzenia wykonawcze systemu (OBD-I i OBD-II)
35. Wtryskiwacze paliwa - BEU kolejno otwiera wtryskiwacze, zgodnie z kolejnością pracy cylindrów. Ponadto BEU kontroluje czas otwarcia dyszy (kontrolować szerokość impulsu), który określa ilość paliwa dostarczanego do cylindra na cykl.
36. Centralka zapłonu - jednostka pracuje pod kontrolą BEU. Kontroluje prąd w uzwojeniu pierwotnym cewki (cewki) zapłonu i ustawia wymagane wyprzedzenie zgodnie z sygnałami ECU. W niektórych modelach jednostka sterująca zapłonem znajduje się w rozdzielaczu, w innych modelach znajduje się oddzielnie w komorze silnika. Aby uzyskać więcej informacji na temat jednostki sterującej zapłonem, patrz Rozdział 5.
37. Zawór sterujący powietrzem biegu jałowego — kontroluje dodatkowy przepływ powietrza wokół przepustnicy, gdy znajduje się ona w położeniu biegu jałowego. Stopień otwarcia zaworu jest określany przez BEU.
38. Elektrozawór odpowietrzania filtra węglowego - filtr węglowy, w którym znajdują się opary paliwa, jest czyszczony w określonych warunkach pracy silnika. Opary paliwa dostają się do kolektora dolotowego i dalej do cylindrów silnika, gdzie ulegają wypaleniu w zwykły sposób.